Czas zmian

Długo nie udało mi się sklecić żadnych słów. Powody? Jednocześnie jest ich dużo i mało, są znaczące i nieważne. Wydaje mi się, że jedyne sensowne wytłumaczenie to wewnętrzna walka z potrzebą i równoczesnym strachem przed zmianami. A zaszło ich trochę...

Każdy człowiek doświadcza zmian. Od tych najmniej zauważalnych jak zmiana smaku ulubionej kawy czy zmiana nadawania ulubionego serialu, po te poważniejsze jak zmiana miejsca zamieszkania, zmiana pracy, zmiana toku myślenia. Niektórzy też usilnie dążą co jakiś czas do zmian, inni wystrzegają się ich jak tylko mogą. Zmiana to coś nowego, pewna niewiadoma, która może przynieść ze sobą wszystko, włącznie z innym życiem.

W moim życiu zaszły zmiany. Długo wyczekiwane. Te których się bałam, te które były mi odradzane. Uporządkowanie tego wszystkiego zajęło trochę czasu. Jednak należę do tych ludzi, którzy co jakiś czas potrzebują zmian. To one wprowadzają jakiś mały zamęt, koloryt do szarości codziennego dnia. Dzięki nim, gdy szarość zaczyna robić się czarna, nagle pojawiają się piękne barwy.

I tak zaczynam kolejny dzień mając nowy widok z okna, na zupełnie nowe miasto. Na ulicy mijam zupełnie nieznane mi twarze, poznaje nowe miejsca i dogi. Znajduje się w zupełnie innym świecie, w którym jest mniej zabiegania, a za to dostrzega się więcej dzieci biegających po polu. I to mnie cieszy. Te kilka zmian sprawiło, że przepełnia mnie pozytywna energia. Więcej mi się chce, mam więcej motywacji do działania niż wcześniej.

I kwitną marzenia, rozwijają się i domagają się realizacji... Bo nie każda zmiana jest zła.